ساخته می شود. عملی که تکرار شود به صورت صفت انسان در می آید، و چون

 مدتی طولانی تکرار گردد در وجود انسان تثبیت شده و به جوهر و ملکه تبدیل می

 گردد. این ملکات که در باطن انسان رسوخ کرده و با نفس اتحاد حاصل می کنند،

 بذرهای صُوَر اخروی انسان شده و در عالم برزخ تجسّم خواهند یافت؛ «الدّنیاء

 مزرعه الآخره». خواص عالم برزخ همچون «اراده» است. نفس در برزخ

 یکپارچه خلّاق و فعّال است. بنابر آیۀ شریفۀ «و فیها ما تشتهی الأنفس و تَلَذُ

 الأعیُن»، هر چه که اشتها و ارادۀ نفس باشد در ملکوت برایش ایجاد می شود، اما

 انسان در ملکوت تنها بر اساس صفات و ملکات خود اراده خواهد نمود. نفس در تجرّد ملکوتی(خارج از محدودیت عالم ماده) به طور پیوسته اراده کرده و بر خود

 انشاء خواهد نمود. صفات و ملکات انسان مواد برزخی او را تشکیل می دهند. در

 دنیا، ملکات متناسب با قوانین مادی ظهور پیدا می کند. ملکۀ غضب، امروز در دنی

ا صورت داد و فریاد و فحّاشی و... را ایجاد می کند. این ملکه فردا نیز به عالم برزخ

 منتقل شده و آنجا نیز صُوَر ایجاد می کند؛ منتها صوری متناسب با عالم برزخ؛

 یعنی پلنگ، سگ، شیر و... . امام صادق(ع) می فرماید: «حیوانات تمثّل اعما

ل انسان هستند». ارادۀ نافذ انسان در ترکیب با ملکات وهمی صور شیطانی

 ایجاد کرده و در ترکیب با ملکات شهوی و غضبی نیز صور حیوانی ایجاد خواهد نمود.

درندگان، صورت غضب انسان و بهائم، صورت شهوت و شیاطین، صورت وهم او را در

 برزخ تصویر می کنند (بیشتر انسانها در وادی وهم سیر می کنند زیرا محور حبّ و

 بغض و شادی و غم آنها دنیوی است). بنابر این عائله ای از بهائم و وحوش و

 شیاطین فرد را احاطه خواهد نمود.       

*بسیار دیده شده که بدکارانی که در حال احتضار هستند با وحشت به نزدیکانشان

 التماس می کنند که مانع از نزدیک شدن خزندگان یا درندگان به ایشان شوند در

 حالی که نزدیکانشان آن حیوانات برزخی را نمی بینند، و همچنین نیکوکاران از

 نزدیکانشان تقاضا می کنند که از امامانی که در آن مکان حضور یافته اند پذیرایی نمایند.

 بعضی انسانها ترکیبی از حیوانات گوناگون و شیاطین خواهند بود. در حدیث است

 که: «مردم در قیامت به صورتهایی محشور خواهند شد که خوکها و میمونها در

 مقایسه با ایشان زیبا خواهند بود». امام باقر(ع) فرمود: «النّاسُ کلّهُم بهائم الّا

 قلیل من المؤمنین». در اخبار معراج است که رسول خدا(ص)فرمود: «فوج فوج از

 امّت من به جهنّم می افتند به شکلهای حمار و خوک و...»

اگر انسان در دنیا به مدد نیروهای فطری، اعمال نیک و یاد پروردگار موفق به رهایی

 از صفات وملکات ناپسند نگردد، در برزخ با صورت حقیقیِ آنها در تمثّل حیوانات و

 شیاطین دست به گریبان خواهد بود. این صور به سبب ثقل عالم ماده در دنیا ظهور

 عینی ندارد، اما در باطن انسان وجود عینی دارد»

*متأسفانه بیشتر مردم امروز صفات و ملکات بد را بجای تبدیل، با اشتغال به امور دنیا و انواع سرگرمی ها از موسیقی و فیلم و... و نیز با دارو تخدیر می کنند.

ورود به ملكوت، ورود به باطن دنياست. در ملكوت، انسان وارد باطن و حقيقت وجود

 و اعمال خود را مي شود. براي رهايي از ناگواريهاي برزخي، انسان بايد حيات

 دنيوي و ظاهري خود را بر حيات ملكوتي منطبق سازد.  عالم خواب و رؤيا دريچه اي

 به عالم ملكوت است. در عالم رؤيا، معمولاً باطن دنيا و اسباب آن بر انسان جلوه

 گر مي شود، از اين روست كه آنچه كه انسان در خواب مي بيند نياز به تعبير دارد. به عنوان مثال، ديدن «فضولات» در خواب به «مال و ثروت» تعبير مي شود.

 انطباق حيات دنيوي بر حيات ملكوتي در اين مثال بدين صورت است كه انسان بايد

 همان احساسي را نسبت به مال افزون بر نيازِ خوراك و پوشاك و مسكن خود و

 خانواده اش داشته باشد كه نسبت به فضولات دارد. ارتباط ظريفي كه ميان مال و

 تعبير آن(يعني فضولات) وجود دارد اين است كه مال افزون بر نياز، مانند فضولات

 است كه از مواد زائد و سموم مواد غذايي مصرف شده توسط بدن تشكيل شده

 است و تجميع اين فضولات براي سلامت بدن زيانمند است. در حدیث نبوی است

 كه: «اي پسر آدم، اگر تو مال افزون بر نيازت را ببخشي برايت بهتر است و اگر نگ

ه داري برايت شرّ است. به ميزان نياز سرزنش نمي شوي». البته فعاليت هاي

 اقتصادي كه سبب توليد و اشتغال در جامعه مي باشد بسيار پسنديده است. آنچه

 كه مذموم است فعاليت هاي سود جويانه اي است كه تنها سبب تجميع ثروت

 در يك بخش و بروز فقر در بخش ديگري از جامعه مي گردد.

باطنِ «جذبه امور جنسي» نيز به صورت «مار» است. انسان پيش از ورود به دنيا در

 برزخ نزولي، نيكوكاري و عبادت را به صورت «حورعين» مشاهده مي كند، اما آنچه

 در عالم دنيا شبيه به حورعين مي بيند(زنان زيبا)، در صورت ايجاد تعلّق قلبي و

 عطش روحي نسبت به ايشان، براي وي زهر قاتل است.  تضعيف جنبه مادي وجود

 و تقويت جنبه روحاني و تزكيه نفس مي تواند پيش از مرگ، پنجره اي براي انسان

 به عالم برزخ بگشايد.  یکی از دعاهای رسول خدا(ص) این بود که: «خداوندا، باطن

 و حقیقت اشیاء را به من نشان بده». «قيامت» روز ظهور باطن است و اعمال،

 صفات و ملكات تثبيت شده در وجود انسان به صورت باطني و حقيقي خود ظهور

 خواهند يافت؛ «يوم تبلي السّرائر... روزي كه سريره ها و باطن ها آشكار خواهند

 شد».

«نفس بعد از هبوط از جنّت نزولی و ورود به عالم مادّه و تعلق به بنیه و هیکل

 انسانی، اگر به کمال خاص خود و به مقام ترفّع از شهوات نرسد و انجذاب به سوی

 اجسام در وجودش راسخ گردد و غرق در شهوات و محاط به هیئات شهویه و

 غضبیه و غرق در صفات بهائم گردد، ناچار منتقل شود به بدنهای مناسب با اخلاق و

 ملکات و عادات مکتسبه، و حیوان و سبع بالفعل گشته و صلاحیت تعلق به بدن

 انسانی از او سلب شود... نفس انسانی بعد از طی درجات نباتی و حیوانی، به

 مقام عقل ممیز حسن و قبح می رسد و جمیع افاعیل صادر از آن منطبق با احکام

 الهیه می گردد و از اطاعت و عصیان، اثری در باطن نفس موجود می شود و اگر در

 صراط شهوات واقع شود، نفس به تدریج به صورت نیّات و صور ناشی از اعمال در

 می آید و صور حاصل از انحراف و معاصی، نفس او را از صورت انسانی خارج می

 نمایند. شدت و ضعف عذاب، دوام و انقطاع آن بسته است به نحوۀ رسوخ صور

 متجسّم از اعمال. نفس بعد از موت و دفعتاً خود را مستقل الوجود از بدن شهود

 نماید و خود را محاط به انواع عذاب و مبادی عذاب از عقرب ها و مارها، بلکه خود را

 در حفره ای از نیران شهود نماید، و انواع عذاب را باید متحمل شود بدون آن که

 در مقام تحمل عذاب الیم محتاج به بدن دنیوی باشد»

انسان در برزخ، در درجه و موقعیتی که با اعمالش از نیک و بد حاصل کرده است،

 اقامت خواهد کرد؛ «القبرُ روضه من ریاض الجنّه اَو حفره من حُفَر النّیران... قبر

 باغی است از باغهای بهشت، یا حفره ایست از حفره های جهنم». انسان در عالم

 برزخ از آثاری که در دنیا باقی نهاده است منتفع خواهد گردید. باقیات و صالحات از

 امور عام المنفعه و بر جای نهادن فرزندانی که در امور خیر کوشند موجب

 بهره مندی های والاتر و ارتقای درجات انسان در برزخ گشته و بالعکس برجای

 نهادن تخریب و آثار سوء بر زندگی انسانها در زمین و نیز فرزندانی که موجب فساد

 در زمین گردند، موجبات سقوط و عذاب بیشتر در عالم برزخ را برای انسان فراهم

 خواهد ساخت. عالم برزخ تا زمان انقراض کرۀ زمین و انتقال تمامی ارواح بدان

 باقی است. هنگامی که تمامی ارواح در برزخ گرد آمدند، با اولین نفخ صور همه

 می میرند و سپس با نفخ مجدد صور همه زنده شده و وارد عالم قیامت می گردند

. عالم قیامت در مقایسه با عالم برزخ از نظر گستردگی، چون عالم برزخ در مقایسه با دنیاست.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: